لحظه های پایانی

سام

الان که دارم این مطلبو می نویسم کمتر از 8 ساعت به تولد تنها دلیل زندگی شاه پسرم مونده.

احساسات ضد و نقیضی دارم. نمی دونم چی پیش میاد گاهی دلم شور میزنه گاهی ذوق میکنم گاهی آرزو می کنم کاش این دوران تموم نمیشد.

به هر حال از ته دلم شاکر خداوند مهربوی هستم که توی یک روز پاییزی که غم و ناامیدی تموم وجودم رو گرفته بود با مژده حضور پسرم امید به زندگی رو دوباره توی کالبد زندیگیمون تزریق کرد. ذز صمیم قلبم برای همه اونایی که آرزوی این روزا و لحظه ها رو دارن رسیدن به آرزوشونو از خداوند مهربون میخوام.

پسرم دل توی دلمون نیست که چهره معصومتو ببینیم. تو پاکترین و مقدسترین عضو خونواده 3 نفره مایی. برای همه و در آخر برای بابا مامان دعا کن.

برامون دعا کن که لایق داشتن تو باشیم.  اینقدر احساساتم درگیره اصلا نمی دونم باید چی بنویسم. فقط هزاران هزار بار فریاد می زنم خدایا شکرت.